|
|
|
Urządzenia Transportu Osobistego (UTO) to pojazdy, którymi człowiek może poruszać się w przestrzeni miejskiej. Rozróżnia się dwa typy UTO ze względu na napęd: 1) napędzane siłą mięśni, 2) napędzane elektrycznie. Pierwszy rodzaj UTO – pojazdy napędzane siłą mięśni – to na przykład hulajnoga czy deskorolka. Ich używanie jest dobre dla zdrowia – jadąc ćwiczymy. Drugi rodzaj UTO – pojazdy napędzane elektrycznie – to hulajnoga elektryczna, deskorolka elektryczna, segway’e (pojazd, na którym użytkownik stoi pionowo i kieruje balansem ciała). Urządzenia te są lepsze dla osób ze słabą kondycją, chcących przemieścić się z jednego miejsca do drugiego nie męcząc się i nie pocąc.
Rozwój i coraz większa popularność UTO jest z punktu widzenia miasta bardzo pozytywnym zjawiskiem. Urządzenia te mają wiele zalet wspólnych z rowerem. Pozwalają sprawnie przemieszczać się w przestrzeni miejskiej, nie stoją w korkach, nie hałasują i nie zanieczyszczają powietrza. W pewnych przypadkach mogą być nawet rozwiązaniem lepszym od roweru. Urządzenia z napędem elektrycznym będą lepsze dla osób z mniejszą kondycją, chcących przemieścić się z jednego miejsca do drugiego nie męcząc się i nie pocąc.
Lekkie odmiany UTO (np. zwykłe hulajnogi) świetnie sprawdzają się na krótkich dystansach oraz w połączeniu z komunikacją miejską (tzw. podróżach multimodalnych), bo łatwo jest je złożyć i wnieść do innego pojazdu.
Niestety, korzystanie z UTO wiąże się też z pewnymi ograniczeniami, które powodują, że pewnie nigdy nie zastąpią one tradycyjnego roweru. Pierwszym z nich ( miejmy nadzieję, że to już nie długo to się zmieni) jest ich nieuregulowany status prawny – w przepisach dotyczących ruchu drogowego brak regulacji odnośnie UTO. Jest to związane z trudnością w ich klasyfikacji – hulajnoga napędzana siłą mięśni spełnia definicję roweru, natomiast hulajnoga elektryczna nie spełnia definicji roweru elektrycznego, ponieważ silnik elektryczny nie wspomaga tu pedałowania. Były przypadki klasyfikacji przez sąd (po kolizji) takich hulajnóg jako motorowerów. Nie jest zatem jasne, gdzie zgodnie z prawem takie pojazdy powinny się poruszać – po jezdniach, drogach dla rowerów czy po chodnikach.
Policjanci często klasyfikują osoby poruszające się za pomocą UTO jako pieszych, ale nie jest to interpretacja wiążąca ani ostateczna. Wadą części UTO są trudności w skutecznym hamowaniu (niektóre z tych urządzeń nie mają w ogóle hamulców), co znacznie zmniejsza poziom bezpieczeństwa w poruszania się tymi pojazdami. Trudność sprawiać też może sygnalizowanie manewrów przez wyciągnięcie ręki, co jest związane z ograniczoną możliwością utrzymania równowagi. Minusem UTO jest też prędkość (a zwłaszcza duże przyśpieszenia), jaką mogą osiągać. Dla niewprawionego użytkownika może być to bardzo niebezpieczne. Inną wadą UTO są też małe koła, które nie pozwalają wygodnie i bezpiecznie jeździć po każdej nawierzchni czy pokonywać krawężników. Problemem jest też brak możliwości zainstalowania odpowiedniego, zgodnego z przepisami oświetlenia.
|
# info
|
